or...of...or

Een tijdje geleden heb ik me (in een vlaag van verstandsverbijstering?) opgegeven voor de OR (Ondernemingsraad) van mijn werk. Niet aan mij besteed dacht ik in eerste instantie, mijn doorsnee reactie de afgelopen jaren bij mijn andere werk. Ik werk er, maar om me te verdiepen in de 'keuken' van het bedrijf, een kijkje achter de schermen te nemen, ging mij te ver. Geen interesse en daarmee uit. Dus die Pavlov reactie kwam als eerste naar boven drijven toen ik de letters OR zag staan. Maar toen, een reactie die ik nog niet zo vaak mee had gemaakt....hmm, misschien wil ik wel weten hoe er 'gekookt' wordt binnen het bedrijf, waar ik nu in mijn ruim halve jaar al meer plezier heb gehad in mijn werk dan in al mijn gehele carrière. Misschien wil ik wel leren hoe er gekeken moet worden om het voor alle partijen zo plezierig mogelijk te maken en te houden. Kunnen er nieuwe beslissingen genomen worden en nieuwe ideeën gevormd worden. Ik wil wel deelnemen in zo'n proces samen met mijn collega's.

Maar goed, ik had mezelf dus verkiesbaar gesteld. Er waren drie anderen met mij, maar er waren maar twee plekken vrij. Verkiezingen. De volgende stap, het stemmen. Zieltjes winnen of de weldenkende mens gewoon vertrouwen? Nou ben ik niet zo van het gelobby al besefte ik me dat mijn gewaardeerde collega's in Amsterdam mij niet of nauwelijks kennen. Ik merk het wel.

En vandaag merkte ik het: ik zit in de OR. Ik mag met anderen meedenken, ideeën spuien en het beste voor het bedrijf voorhebben. Leuk toch?!

Het echte werk gaat beginnen...