Vergadering van de OR: gisteren mijn eerste gehad. Erg leuk. Als je de andere leden zo hoort praten over dit en dat en diepere en meer serieuse zaken...ik kreeg er energie van en heb zin om deel te zijn van die groep. Meedenken, adviseren, beslissen, alles doen om het voor het bedrijf zo positief mogelijk te maken en houden. Ik denk dat ik het daar wel naar mijn zin ga krijgen.
Vakantie: morgen is het zover...een week vakantie. Naar Duitsland waar de heuvels glooien en de boeken goedkoper zijn. Ik denk dat ik het daar wel naar mijn zin ga krijgen.
Hoera!! Een paar dagen geleden liep ik de winkel in om even te kijken wat er nieuw was op spelletjes gebied en wat schept mijn verbazing?:
Apollo Justice - Ace attorney. Het nieuwste spel in de reeks waar ik inmiddels al behoorlijk wat over gezegd heb op dit blog. Maar als je denkt dat ik me niet kon beheersen en me meteen moest verschransen aan het spel, dan heb je het mis. Heel beheerst heb ik het spel tussen de anderen in de kast gezet voor een later tijdstip. Op het moment heb ik namelijk mijn handen vol aan drie andere spellen: Hotel Dusk - room 215, Trauma Center - under the knife en natuurlijk The world ends with you. Bij het laatste spel heb ik al tegenover de eindbaas gestaan, maar daar bleek ik nog net wat te slapjes voor. Nu ben ik dus mijn krachten aan het uitbreiden en eigenlijk is dat wel zo leuk. Het was zonde om het spel al uit te hebben. Er zit zo ongelooflijk veel in...Maar goed, terug naar Apollo. Hij moet dus nog even op mij wachten, alhoewel:
Alvast een beginnetje....
En nu het meer...afgelopen zaterdag gewerkt op The Hague Jazz. We hadden met het werk een stand op de bazaar. Ik voelde me echt stoer met het gele bandje om mijn pols, waarmee ik alle rijen kon omzeilen en gewoon bij de personeelsingang naar binnen kon. Ik moet echt zeggen: het heeft wel wat. Echter, les 1 t/m 5: probeer geen boeken te verkopen op een muziek evenement. We hebben toch wel iets verkocht hoor, maar om nu te zeggen het was de moeite, nou nee. Boekwijs dan. Want een collega van mij stond als achtergrondzangeres te schitteren bij de slotact Rose en dat heb ik kunnen zien. Helemaal gaaf, vooral het nummer Shame. Een shame dat ik niet het hele concert heb kunnen zien, maar ja, werk hè..dat gaat voor alles.
Een tijdje geleden heb ik me (in een vlaag van verstandsverbijstering?) opgegeven voor de OR (Ondernemingsraad) van mijn werk. Niet aan mij besteed dacht ik in eerste instantie, mijn doorsnee reactie de afgelopen jaren bij mijn andere werk. Ik werk er, maar om me te verdiepen in de 'keuken' van het bedrijf, een kijkje achter de schermen te nemen, ging mij te ver. Geen interesse en daarmee uit. Dus die Pavlov reactie kwam als eerste naar boven drijven toen ik de letters OR zag staan. Maar toen, een reactie die ik nog niet zo vaak mee had gemaakt....hmm, misschien wil ik wel weten hoe er 'gekookt' wordt binnen het bedrijf, waar ik nu in mijn ruim halve jaar al meer plezier heb gehad in mijn werk dan in al mijn gehele carrière. Misschien wil ik wel leren hoe er gekeken moet worden om het voor alle partijen zo plezierig mogelijk te maken en te houden. Kunnen er nieuwe beslissingen genomen worden en nieuwe ideeën gevormd worden. Ik wil wel deelnemen in zo'n proces samen met mijn collega's.
Maar goed, ik had mezelf dus verkiesbaar gesteld. Er waren drie anderen met mij, maar er waren maar twee plekken vrij. Verkiezingen. De volgende stap, het stemmen. Zieltjes winnen of de weldenkende mens gewoon vertrouwen? Nou ben ik niet zo van het gelobby al besefte ik me dat mijn gewaardeerde collega's in Amsterdam mij niet of nauwelijks kennen. Ik merk het wel.
En vandaag merkte ik het: ik zit in de OR. Ik mag met anderen meedenken, ideeën spuien en het beste voor het bedrijf voorhebben. Leuk toch?!
Ik dacht dat ik in een groot diep zwart gat zou vallen toen ik afscheid moest nemen van de briljante (hij werd door mij bestuurd niet waar?) advocaat Phoenix Wright. Maar niets is minder waar. Toen ik over het verlies heen was, ben ik (twee dagen later) meteen naar de winkel gerend en heb ik The world ends with you gekocht. Ik had goede reviews gelezen en ook de verkoper zei dat die een "vet" spel was. En ik moet zeggen...zeer verslavend. Het spel zit goed in elkaar, mooie graphics, heel veel mogelijkheden en lekker speelbaar. Neku heet mijn volgende held en hij zit gevangen in een spel in een parallelle wereld waar hij missies moet volbrengen; hij moet de noise uitschakelen. Dat moet hij zeven dagen volhouden anders verdwijnt hij in het niets. De 'catch' is dat hij een pact moet sluiten met iemand anders, waar Neku, als eenling die zijn eigen weg trekt en niemand vertrouwd, best wel moeite mee heeft. Hij moeten leren met anderen om te gaan en ze te vertrouwen. En dat wordt heel mooi in het spel uitgebeeld in de keuzes die Neku moet maken en de lessen die hij daardoor leert. Je ziet Neku twijfelen, vragen stellen en het moeilijk hebben. Het is knap vind ik om dat in toch een soort vechtspel (met vechten verdrijft hij de noise) zichtbaar te maken. Het vechten gaat trouwens ook op een originele manier. Je vecht met pins, buttons die je draagt en die allemaal een ander effect hebben op je tegenstanders. Je kan je eigen mix aan buttons uitkiezen en ook dat maakt het spel weer een spel van keuzes. Zelfs je kleding keuze kan net het verschil maken. Ook leuk is dat je in je eentje twee karakters laat vechten. Eentje op je scherm onder de ander op het scherm boven. Lijkt onmogelijk, maar is na wat oefenen prima te doen.
Yahoo!! Het pakje van Think Geek is gearriveerd! De postbode was er gisteren al, maar trof mij niet thuis, dus vandaag werd het nogmaals geprobeerd. Ik heb vandaag dus wat minder gedaan dan ik van plan was, omdat ik thuis 'moest' blijven. Anders had ik moeten bellen en het pakje ophalen, een gedoe en weer een dag zonder 'goodies'. Dat kan natuurlijk niet. (Zielig?!) De T-shirts passen en de 'bookworm' en 'file folders' zijn gaaf. Hoe je als een kind zo blij kan zijn op je 34ste...
